January 2011

1:30AM, midnight snack with Ina Magenta goes a little something like this:

Siya: (Habang naka-upo sa tapat ng bukas na ref) Eto lang pagkain niyo dito? Kaya pala balingkinitan ka na.

Me: Mukha ba akong nabawasan ng timbang?

Siya: Oo, dati kasi apat ang baba mo. Ngayon tatlo na lang. Anung ginawa mo sa pang-apat? Ginawa mong sinigang?

Me: Gaga.

Siya: (Naglabas ng malamig na pasta) Eto na lang kainin ko.

Me: Choosy ka pa, teh? Wag ka na magreklamo at hindi na kami nakapag-grocery kahapon ni Richard kasi pagod kaming dalawa kahapon.

Siya: (Tumatawa) Bakit? Anung ginawa niyo para mapagod? Nag-Bible study ng nakahubad?

Me: Gaga.

Siya: (Tahimik na kumakain pero halatang may iniisip)

Me: Anung iniisip mo diyan?

Siya: Para kayong matandang couple.

Me: Anung ibig mong sabihin?

Siya: Magkasama kayong nag-gogrocery, magkasama kayong nagshoshopping, magkasama kayong matulog, magkasama kayong jumajamming sa kama.

Me: (Tahimik lang)

Siya: So, I guess, kayong-kayo na nitong Richard na to?

Me: (Umubo) Well, we are very very close.

Siya: Bakla, tayong dalawa, close tayo. Yung ex ko na malaki ang etits, close pa rin kami, yung teacher ng anak ko, close din kami kasi mataas ang grades niya. Pero kayong dalawa ni Richard, hindi kayo close. Mag-dyowa kayo.

Me: (Hinga ng malalim)

Siya: Ano? Deny ka? Subukan mong i-deny, uututan kita.

Me: Basta, ano, ganun. Yun.

Siya: Ikaw pala ang choosy eh.

Me: Hello? Sa itsura kong ito, ala akong karapatang maging choosy.

Siya: Cute ka naman ah. Kamukha mo si Bayani Agbayani na tumaba.

Me: Thanks, you're so kind.

Siya: Thank you, you're blind.

Me: Why am I blind?

Siya: Well, hindi siguro blind. Siguro super takot ka ngayon.

Me: ....

Siya: Takot kang maging super duper over sa pagka-inlove kay Richard.

Me: ....

Siya: Kasi ayaw mo nang masaktan? Feeling virgin ang potah.

Me: (Tango lang)

Siya: Hay naku beks, ibahin mo si Richard. Kilala mo si Richard, I swear.

Me: I know, I know, he is just the nicest person, and very sweet.

Siya: Pero? Feeling ko may pero.

Me: Walang pero.

Siya: Sure ka? Baka delayed telecast lang ang pero mo.

Me: Weeeell, lagi namang may pero di ba?

Siya: So ano nga ang pero mo this time?

Me: Pero feeling ko di kami bagay.

Siya: Aaah. Don't tell me, dahil pogi siya at ikaw ay... well, not pogi pero adorable?

Me: Adorable? Ano ako, stuffed toy?

Siya: You know what I mean.

Me: Siguro yun na nga. Pag nasa mall kami, parang ang tingin sa amin ng ibang tao, mag-ama, or tiyuhin niya ako.

Siya: (Hinga ng malalim)

Me: What? Am I being silly? Petty?

Siya: Hindi. Tanga ka lang talaga.

Me: Ouch ha.

Siya: Beks, tignan mo si Richard. Tignan mo ikaw. Magdiwang ka, bakla! Ganung itsura ang gabi-gabi mong nilalafang! Dapat magpa-misa ka! Dapat magsayaw ka sa Obando. Dapat magdontate ka sa charities to share your wealth!

Me: Alam ko naman yun eh.

Siya: In addition, ma-swerte din naman si Richard sa yo eh. Sa sexy mong yan, lahat ng kurba ng katawan mo, bawat bilbil, pwede niyang gawing ulam yan pag naghirap na siya.

Me: Tanginamo.

Siya: (Tumatawa ng malakas)

Me: I guess I just don't want to jinx this one. Gusto ko special na to.

Siya: I know, me too. Sana ito na beks. Tapos pag kinasal kayo, ako ang maid of honor. Ang theme dapat pink and brown kasi bagay sa complexion ko yun. Tapos backless ang gown ko ha.

Me: Atat ka masyado, miss.

Siya: Ikaw? Backless din ba ang isusuot mo sa kasal mo?

Me and Siya: (TAWANANG MALAKAS)

(Bumukas ang pinto ng kusina, sumilip si Richard)

Richard: What are you both laughing at? (nakangiti)

Siya: Ito kasing backless mong dyowa. Mapag-pantasya.

Me: Hoy ikaw kaya! Sorry, Richard, go back to sleep. Sunod na kami in a few.

Richard: (Habang nagsasara ng pinto, palabas ng kusina) I think mas gusto ko nung Schoolboi pa ang tawag niyo sa akin.

Siya: So hindi na ba Schoolboi ang tawag mo sa kaniya?

Me: Nope.

Siya: Ano na? Don't tell me! Alam ko na! Loverboi!

Me: Eeew! Ano siya, taxi driver?

Siya: So anung tawag mo sa kaniya?

Me: Wala. Richard.

Siya: Anung tawag niya sa iyo?

Me: (pabulong) Babe.

Siya: (Pinipigilan ang tawa) Babe? As in Babe the Gallant Pig?

Siya and Me: (TAWANANG MALAKAS)

I'm posting this letter as a favor for my friend, Maila. This was sent to HR about an incident at the ground floor lobby with an HR-Recruitment (I think) person whom we shall refer to as "Mr. Tin."

I'm posting this because, well, if there's one thing I hate, it's people who are rude to someone for no reason. And according to some of my friends, they know this guy from when they applied here back then, and this guy was rude to them also.

My friend was so bothered and hurt by what happened that she decided to inform HR about this.

Read on...

===================================

Hello Sir,

I am sorry for the bother but I felt the need to relay this issue that occured this afternoon with one of your personnel named ********, nicknamed "Tin."

I'm not sure but I think he is with HR-Recruitment.

Here is what happened:

My friends and I dropped by the ground floor lobby to check out the Referral Program currently going on (Roving Spa). Mr. Tin was at the recruitment desk alone. There were four of us at the time, all females. There was a fishbowl containing several referral stubs on the table. However, I noticed that the referral stubs that were not in the bowl were different from the ones inside. So, wanting to make sure I would be using the right stubs, I asked Mr. Tin where I would need to deposit the stubs.

For some reason, he looked annoyed at me and said, "Basta diyan! Diyan!" And please take note that he said this in a loud voice which was audible to the numerous applicants and agents in the vicinity.

I, of course, was somewhat taken aback.

I answered politely, "Eh kasi Sir, magkaiba po yung kulay ng referral stubs."

He looked even more aggravated, and said in an even louder voice, "Diyan nga!" while pointing irritably at the bowl.

My friend, who decided to make light of the situation, and not add to the tension, said jokingly to me, "Tange! Magkaiba kasi yung stubs oh."

I decided to just leave and my friends were laughing at me because of what happened. Please take note that I was not laughing (at this point, I felt confused at his behavior and very much embarrassed) and that my friends were not laughing at him.

I felt so bad that before I went on the elevator, I went back to him, with a friend in tow, and asked him politely, "Sir pwede po makuha pangalan niyo?"

He asked angrily, "Baket? Para saan?"

"Basta po," I answered.

"Eh bakit nga?" he asked again irritably.

"Eh kasi po mali po yung approach niyo kanina," I explained, "Hindi naman ako magtatanong kung hindi magkaiba ang itsura ng stubs niyo."

"Eh kasi paulit-ulit yung tanong mo," he said, still in a negative tone.

Please take note that I asked initially only TWO questions to him.

"Hindi naman po pauli-ulit yung tanong ko," I explained. And I left with my friend, with him not providing his name.

I felt so bad that I went straight to the third floor HR department together with my friends and seeked out someone from HR-Recruitment.

I spoke with ***** (someone from HR) who advised me to document everything in a letter and send it to them.

Let me reiterate again in all honesty that my friends and I did not display any untowards behavior in my conversation with him.

I don't know why Mr. Tin was so irritated or annoyed at me.

Honestly, I felt embarrassed to be scolded at like that in front of so many people. I honestly felt that he was being like that because I was wearing a red lanyard, unlike him. There may be no empirical evidence to that statement but I really want to convey how I felt at the time.

Is this person the kind of face and personality we want to put in the frontline meeting our applicants and future colleagues?

I would really appreciate an explanation in regards to this incident.

Thank you and again, I apologize for the bother.
=========================================================

Anung say niyo, dear readers?

follow me @bookiebuquir

Kating-kati na ako for May 10 of this year.

You know why?

Kasi ito ang official launch date ng "Sinigang at Iba Pang Kadramahan sa Buhay"!!!

The book launch will be in Malate in a famous bar there (which shall remain nameless muna kasi baka mausog).

Hopefully, I can rally all the characters in my book, and yes, in my blog as well, to attend the said event.

Free food and drinks! Pasha, Schoolboi, and Ina Magenta will be there as well!

Waaah!

Sana lang makapunta yung pinaka-bida sa libro ko, pero... well, tignan natin.

Next month, as a special treat for you, dear readers, I will be posting the first chapter of the book here in my blog.

Special trailer ang drama!

Thank you thank you again for all the support!

Mehel kow keyowng lehet!

And no, I will not be giving out free books! Kelangan ko kumita noh! Che!

Alam niyo ba na my milkshake brings all the boys to the yard?

And that they're right, it's better than yours?

In my brief stint as a trainer for my account, biniyayaan ako ng Diyos na mag-handle ng isang batch ng trainees na hitik na hitik sa boys.

As in boys.

The straight ones.

As in super straight.

Tulad nitong si Jahnsen.

Cute, tahimik, medyo mabungisngis, at malamang iniisip ng buong class na may favoritism ako kasi ang tawag ko sa kaniya na may halong landi sa boses ko ay "Chenseeeen."

Minsan, nakita ko siyang nag-e-exercise sa class, lifting his body using his arms sa chair niya.

Fitness buff pala ang bata.

Kaya pala may ganito:

Ito naman si Jose:

Feeling ko pabling siya.

Tahimik lagi sa class. Parang laging tulog, pero pumapasa naman sa quizzes and exams ko.

Siya ang madalas pinag-uusapan ng mga veteran agents sa floor kasi pogi daw.

Sa class, kulang na lang di niya ako pansinin, pero pag may babaeng ka-doublejack, buhay na buhay ang ulirat ng lolo mo.

This one is named Josh:

Aaminin ko, nung una ko siyang makita sa class, akala ko girl siya.

Delicate kasi ang features niya.

May pagka-anime baga.

Pero nung mapagmasdan ko, cute boy naman pala.

Makinis.

Boy-next-door ang dating.

Batang-bata nga eh. Parang gradeschool lang.

Paminsan natutukso akong tanungin siya kung may baon ba siya, or kung may load pa.

Ibang-iba siya dito kay Vince:

Si Vince, mukhang barumbado.

Maton.

Parang mambubugbog sa kama (pero magmamakaawa ka na wag niyang itigil).

Lampas six feet yata ang height nito eh.

Pero alam niyo, siya ang pinaka-maamo sa class.

Polite pa.

Parang ang sarap magpakulong sa mga bisig niya habang kumakanta ng "I Will Always Love You" ni Whitney (yung mataas na birit part) lang.

Tapos may ganito pa siyang eksena:

Haaay.

Minsan, after class, inaya nila akong uminom sa apartment ng isa ko pang trainee.

Iba pala talaga kapag mga straight ang kainuman mo noh?

Ito yung pulutan namin (ilovedit).

Tapos sa sahig kami nag-inuman. Ang sakit sa pwet (dahil matigas yung sahig, hindi dahil kung anumang kabastusan ang iniisip niyo).

Anlakas nilang uminom!

Kasi naman, yung isa ko pang trainee, itong si Marty, bartender pala dati:

Biruin niyo, matangkad na, pogi pa, tapos bartender.

Wow. Am sure marami sa mga ka-teammates ko ang happy keps na makita siya.

Ansarap ng cocktail na tinimpla niya.

Kaya eto ang resulta:

Straight people are so fun.

And last but not least, ang pinaka, ummm, "noticeable" sa class nila, si Baby Josh:

Siya ang pinakamagulo, maingay, at matangkad at malaki sa class.

Pero siya rin ang possibly the smartest in the bunch.

Laging perfect ang tests eh.

Yun nga lang, antukin.

Baka lang matanong niyo, may mga babae rin sa class ko. Pero bakit ko naman sila ibo-blog di ba?

Joke lang, girls!

FYI, may outing kami ngayong Sabado.

Swimming. Overnight.

Ohmeyged. Am getting drunk with straight boys this weekend.

Lord help me.

Hello Dear Readers,

Happy New Year!

To start 2011, eto, finally, ang final entry sa aking teleserye.

Sorry it took so long. "Someone" was very much pa-diva when it came to the deadline of this entry.

But as promised, here is Ina Magenta's conclusion of what happened during that "One Stormy Night."
===========================================================

Dear Readers ni Chabelitang Bookie,

Pabayaan niyo akong magsimula sa umaga after ng inuman.

Pag-kagising ko, nasa sahig ako, nakahiga sa sahig. Si Pearlee, ang aking faithful yaya, nakahiga sa tabi ko, ang ulo niya naka-unan sa tiyan ko, tumu-tulo ang laway.

Tinulak ko siya palayo at tumayo. Masakit ang ulo ko. Hangover.

Tumingin ako sa mamahaling orasan sa pader.

630AM.

Dumiretso ako sa kusina. Nagmumog sa lababo. Nag-hilamos.

Nagtimpla ng kape.

Pag-daan ko sa kuwarto ko, nakabukas ng slight ang pintuan.

Pagsilip ko, dalawang lalaki ang magkatabi.

Parehong topless.

Parehong tulog.

Magka-yakap.

Hmmm, ang naisip ko.

May narinig ako sa labas ng bahay. May bumukas ng gate.

Dali-dali akong tumakbo papunta sa front door.

Binuksan ko ang pinto bago pa niya na-abot ito.

Nagulat siya.

"Saan ka galing?" tanong ko.

"I bought pandesal," sagot niya, pinakita sa akin ang plastic bag na dala, nakangiti.

Pumunta kami sa kusina, pero bago namin narating yun, sumilip din siya sa pinto ng kuwarto ko.

Pinagmasdan din niya ang dalawang lalakeng natutulog sa kama.

Walang imik rin siyang tumuloy sa kusina.

Nilapag niya ang bag sa lamesa at kumuha ng isang tray na itlog at isang blokeng keso sa ref.

"Anung lulutuin mo?" tanong ko, inabot ang tinimpla kong kape, at naupo sa may ledge sa malaking bintana ng kusina, at nagsindi ng yosi.

Malamig ang hangin na pumapasok sa bintana.

Tumingin sa akin ang kausap ko, ngumiti, "Cheese omelette."

"Sushal," sabi ko.

Wala pa rin siyang imik. Tahimik lang na nagbabati ng kaniyang itlog.

"Okay ka lang?," tanong ko.

Tumingin siya sa akin, "Of course." Ngiti uli.

Balik sa pagbabati.

"Ano ba nangyari kagabi?" tanong ko, bumubuga ng usok.

Nag-grate siya ng keso sa isang plato. Walang imik.

"Huy," sabi ko.

Tumingin siya sa akin, "Tell me, what do you remember?"

What do I remember?

I remember Schoolboi's question: "Bakit si Roman? Bakit hindi ako?"

Parang lumubog sa batya ng tubig si Buquir, basang-basa ng pawis.

Namumutla.

Si Pasha naman, tahimik, pabalik-balik ang tingin mula kay Schoolboi at papunta kay Buquir.

Nag-shot muna uli si Buquir. Tapos, nag-shot pa uli ng isa pa.

Pagkatapos ng dalawang shot, kasing pula na niya ang mga nipples ko.

Nag-pahid siya ng bimpo sa mukha bago sumagot, dire-diretso, halatang wasak na sa lasing:

"Mahal ko eh. Ganun talaga. Mahal rin naman niya ako, pero not the way I love him. My love for him burns with the fire of a thousand suns, pero friends lang kami dapat talaga. Mali talaga ako. Maling-mali. Pero ganun talaga. The heart wants what it wants."

"And you don't want me?" tanong ni Schoolboi.

Tumigil ang hininga namin ni Pasha.

"Of course I do!" sagot ni Taba, nanginginig ang mga bilbil, "I mean look at you! Pero mas want ko si Roman. And I don't want you enough to erase that. I'm sorry. I want Roman, pero I don't want to have him. Friends lang dapat. Kaya nga ako lumayo sa kaniya eh, di ba?"

Iba-iba ang reaction namin.

"Masokistang bakla," ang sabi ko.

"Martyr," ang sabi ni Pasha.

"I can relate," sagot ni Schoolboi.

"Realleesh?" tanong ni Taba, lasing-lasing ang beauty, nag-shot na naman.

"Yeah," sabi ni Schoolboi, "The chase is so much more enticing."

Sumingit si Pasha, "Are you saying I didn't have you chase me enough?"

Nagulat si Schoolboi sa reaction ni Pasha.

"Awkwaaaard!" sabi ko naman. Hinampas ako ni Taba.

Hinawakan ni Schoolboi sa kamay si Pasha, "Pash, you and I both know that what we had, it was good. But that was it. It wouldn't survive for long. You'll always be special to me, and alam kong it's the same way for you with me. Pero, yun na yun eh. Right? Might as well end as friends bago pa maging super bitter tayo sa isa't - isa."

Natigilan si Pasha, "Wow. That was brutally honest."

"Hurt ka?" tanong ko, "Na-hurt ba ang vajayjay mo?"

"Slight lang, pero he's right siguro," sabi ni Pasha.

"Ang sabihin mo makati ka pa kasi sa higad na may allergy sa dahon kaya di talaga kayo pwede mag-tagal ni Schoolboi," sagot ko.

Hindi nag-react si Pasha. Alam niyang totoo ang sabi ko.

Si Buquir naman, bagsak sa sahig, natutulog, nakabuka ang bibig, nakalabas ang bilbil.

Di ko napigilang tumawa. Mukha kasi siyang natutulog na buntis na Sharpei.

Kinurot ako ni Pasha.

"Paano natin dadalhin sa kuwarto itong si Taba?" tanong ko, habang nagsisimulang magligpit ng mga kalat at dalhin ang mga ito sa kusina.

Pagbalik ko, si Pasha na lang ang naka-upo sa sahig.

"Saan na yung dalawa?" tanong ko.

"Schoolboi just carried Buquir to your bedroom," sagot niya, tulala.

Napamaang ako, "Binuhat niya?"

Tumango si Pasha.

"Binuhat niyang mag-isa? Walang gamit na dump truck or crane?" tanong ko uli.

Tumango uli si Pasha.

Nagkatinginan kami, tapos sabay na tumakbo papunta sa kuwarto ko.

Dahan-dahan naming binuksan ang pinto at sumilip. Naka-bukas ang nightlight ko kaya aninag namin ang loob.

Tulog si Buquir sa kama. Nakanganga. Walang suot na t-shirt pero may shorts naman.

Si Schoolboi sa tabi niya nakahiga, tulog din at topless.

Naka-unan si Buquir sa ma-muscle na braso ni Schoolboi.

Pareho silang basag sa alak.

Anlakas humilik ni Buquir. Nag-va-vibrate ang walls ko.

"You think they're gonna do it tonight?" tanong ko, natatawa.

"Anong it?" tanong ni Pasha.

"It! Mag-buburda ng barong!" asar kong sagot na pabulong, "Ano pa bang IT ang sinasabi ko kundi sex!"

"I doubt it," sagot ni Pasha, habang dahan-dahang sinarahan ang pinto, "And if they do, wala na ako dun."

Tumingin ako sa kaniya, walang masabi.

"What?" tanong niya.

"May puso ka rin pala," sabi ko, "Kala ko kasi puro puson ka eh."

Tumawa siya, "Yang puson mo ang problemahin mo, lumalaki na siya."

Hinampas ko ang braso niya, "Saan ka tutulog ngayon? Baka di kayanin ng kama ko ang threesome pag nakisama kapa kina Buquir."

"The sofa's fine with me. You?"

"Dun ako sa kuwarto ni Pearlee. Sa bathtub ko na lang siya patutulugin. Sanay naman siya dun eh."

Tahimik si Pasha habang inaayos ang mga throw pillows sa sofa.

"Okay ka lang?" tanong ko bago lumabas.

"Oo naman," sagot niya, "It will be morning in a couple of hours, and I don't think I'll be able to sleep. Ako na bahala sa almusal later."

Tumango ako.

The next day, gaya ng sabi niya, si Pasha ang nagluto.

Sabay dumating si Buquir at Schoolboi sa kusina.

"Ansakit ng ulo ko," ang bungad ni Buquir.

"Mine, too," sabi ni Schoolboi, "What happened last night?"

"Eh kasi naman grabe yung sex na ginawa niyo kagabi!" sabi ko.

"EXCUSE ME WALANG NANGYARI!" sigaw ni Taba.

"We know," sabi ni Pasha, natatawa, "Wasak na wasak kayo kagabi."

Naupo silang dalawa sa harap ng lamesa. Pinagtimpla ni Schoolboi si Buquir ng kape.

Si Buquir naman, nag-butter ng toast at inilagay ito sa plate ni Schoolboi.

Natural lang ang kilos nila.

Sweet. Parang mag-dyowa lang.

Pero promise, dear readers ni Buquir, walang nangyari sa kanila nung gabing yun.

NUNG GABING YUN HA.

But that's another blog entry in itself.

Anyway, salamat, Buquir, for giving me another chance to write in your blog.

Kinikilig ang keps ko para sayo.

Pero I'm sure, mas happy ang keps mo lately.

xoxo,

Ina Magenta

===========================================================

follow on Twitter at @bookiebuquir